Przepisy prawne ustanawiające Dyrektorów Regionalnych Zarządów Gospodarki Wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie organami regulacyjnymi między innymi w zakresie zatwierdzania taryf za wodę i ścieki obowiązują już ponad pięć lat. Umożliwiła to nowelizacja ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (dalej jako ustawa), która weszła w życie dnia 12 grudnia 2017 roku. Czy przeprowadzona rewolucja, bo z całą pewnością rozwiązania przewidziane we wspomnianej ustawie były dla branży wod-kan rewolucyjne, spełniła oczekiwania i przede wszystkim założenia??
Aby odpowiedzieć na to pytanie należałoby zapoznać się z dostępnymi opracowaniami i raportami. Zgodnie z treścią art. 27a ust. 3 pkt 6 ustawy do zadań organu regulacyjnego należy sporządzanie i publikowanie raportów dotyczących warunków wykonywania działalności w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków. Próżno jednak szukać powyższych opracowań na przestrzeni ostatnich pięciu lat, pomimo tego, że obowiązek ich sporządzania oraz publikacji narzucają przepisy ustawy. Tak więc nie pozostaje nic innego, niż ocena wykonania założeń przeprowadzonych zmian na podstawie projektu ustawy wraz z uzasadnieniem oraz oceną skutków regulacji. Wszystko to stanowi treść druku sejmowego nr 1905, który dokumentuje przebieg procesu legislacyjnego po wpłynięciu do Sejmu w dniu 10 października 2017 roku.
Druk nr 1905
Analizując treść uzasadnienia w części dotyczącej taryf dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków (na stronie 5. uzasadnienia) znaleźć można następujący fragment: „Przepisy projektu ustawy wprowadzają zmiany w okresie obowiązywania taryf. Przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne określać będzie taryfę na okres 3 lat. Dotychczas taryfy obowiązywały przez okres 1 roku. Wydłużenie okresu obowiązywania taryf ma na celu w szczególności możliwość bilansowania dostępnych zasobów wodnych w okresie dłuższym niż 1 rok z uwagi na możliwość wystąpienia zjawisk ekstremalnych (np. suszy) oraz wyceny dostępności tego zasobu, a tym samym pewności tej wyceny dla odbiorców usług wodnych, a co za tym idzie odbiorców usług wodociągowo-kanalizacyjnych. Ponadto 3-letni okres obowiązywania taryf spowoduje, że corocznie przedsiębiorstwa nie będą musiały angażować się w wyznaczenie wielkości taryfy, a organ regulacyjny w jej weryfikację”. Warto pochylić się już tutaj nad kilkoma aspektami. Pierwszym z nich jest umożliwienie przedsiębiorstwom wodociągowo-kanalizacyjnym bilansowania dostępnych zasobów wodnych z uwagi na możliwość wystąpienia zjawisk ekstremalnych. Przed wejściem tych przepisów w życie przedsiębiorstwa wod-kan nie miały takiej sposobności, ale od 2018 roku zapewne już mają. I to w okresie trzyletnim. Jest to oczywiście fikcja. Zarówno przed 2018 rokiem jak i po nim żadne przedsiębiorstwo wod-kan nie ma realnej możliwości bilansowania dostępnych zasobów wodnych z uwagi na możliwość wystąpienia atmosferycznych zjawisk ekstremalnych. Ciekawą kwestią jest to, w jaki sposób miałoby to robić ...
Zapraszam do zapoznania się z całością tego artykułu na portalu kierunekwodkan.pl który jest uznanym źródłem wiedzy dla branży wodociągowo-kanalizacyjnej. "Kierunek Wod-Kan" to również magazyn, w którym znaleźć można między innymi porady prawne, finansowe, wywiady czy felietony. Właśnie na łamach tego pisma mogłem podzielić się z Państwem oceną trzyletniego okresu obowiązywania taryf za wodę i ścieki. Zachęcam Państwa do zapoznania się z całością tego ciekawego pisma.
Cały artykuł dostępny jest tutaj. Życzę miłej lektury.
Autor: Marcin Błędzki